ஷ்ரத்தாவான் லபதே ஞானம் (நம்பிக்கை உள்ளவன் அறிவை அடைகிறான்) என பகவத் கீதை (4.39) கூறுகிறது. ஷ்ரத்தா என்பது நமது பயிற்சி; நாம் செய்யும் அனைத்திற்கும் ஆதாரம் அல்லது அடிப்படை. நம்பிக்கையே நம்மை எல்லாத் தடுமாற்றங்களிலிருந்தும் பிழைகளிலிருந்தும் காப்பாற்றி, கிருஷ்ண உணர்வுப் பாதையில் நம்மைத் தக்கவைக்கிறது.

கிருஷ்ண உணர்வு பகவத் கீதையில் கிருஷ்ணரால் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. மன்-மனா பவ மத்-பக்த:. எப்பொழுதும் என்னை நினைத்துக்கொள் - மன்-மனா, பவ மத்-பக்த: - எனக்குச் சேவை செய்ய எப்போதும் தயாராக இரு. பகவானோ பகவானுக்குச் செய்யும் சேவையாே இல்லை என்றால், பக்தரும் இல்லை. எனவே பக்தன் என்றால் பகவான் இருக்க வேண்டும். சேவ்ய:, சேவக:, மற்றும் சேவா மூன்று விஷயங்கள். சேவ்ய: என்றால் எஜமானர், சேவக: என்றால் சேவகன் என்று பொருள். எஜமானனும் சேவகனும் இருந்தால் சேவை இருக்கிறது. இந்த சேவையே பக்தி என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஸ்ரீ.பா. 5.5.9 உரை - வ்ருந்தாவனம், அக். 31, 1976.

பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர், ப.கீ. 2.68ல், புலன்களைத் தங்கள் புலனின்பப் பொருட்களின் மீது ஈடுபடாமல் கட்டுப்படுத்துபவர் நிச்சயமாக நிலையான அறிவு கொண்டவர் எனக் கூறுகிறார். கிருஷ்ண உணர்வின் மூலம் அறிவில் நிலைத்திருந்து ஒரு உண்மையான ஆன்மீக குருவின் வழிகாட்டுதலின் கீழ் மட்டுமே இந்தக் கலையைப் பயிற்சி செய்ய முடியும். இதைப் புரிந்து கொண்ட ஒருவர் சாதகர் அல்லது முக்திக்குத் தகுந்தவர் என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்ரீல ப்ரபுபாதர் விளக்குகிறார்: ஒவ்வொரு மனித சமுதாயத்திலும் குழந்தைகள் விஷயங்களைப் புரிந்துகொள்வதற்குப் பள்ளி, கல்லூரிக்கு அனுப்பப்படுகின்றனர். அதுபோலவே ஆன்மீகப் புரிதலுக்கு, தத்-விஜ்ஞாநார்தம் ஸ குரூம் ஏவாபிகச்சேத் ஸமித்-பாணி: ஷ்ரோத்ரியம் ப்ரஹ்ம-நிஷ்டம் (மு.உ. 1.2.12) அபிகச்சேத் என்றால் நிச்சயமாக. வேறு வழி கிடையாது. ஒருவன், "நான் போகமாட்டேன்" எனக் கூற முடியாது. நீ போகவில்லையெனில் ஏமாற்றப்படுகிறாய். அதுவே எமது வைஷ்ணவ முறை. ஆதெள குர்வாஷ்ரயம். (ப.கீ. 2.15 உரை - ஹைதராபாத். நவ. 21, 1972) ஶ்ரீல பிரபுபாத ஆஷ்ரய - இப்பட்டயப் படிப்பின் இறுதி நிலை. இதன் மூலம் ஸ்ரீல ப்ரபுபாதரை உங்களது ஸிக்ஷா குருவாக முழுமனதுடன் ஏற்றுக்கொள்ளும் நிலை.